《劝学（节选）》
荀子〔先秦〕
君子曰：学不可以已。
qīnɡjūnzǐyuē
xuébùkě
yǐ
yǐxúnzǐ
xiānqín
quànxuéjiéxuǎn
青，取之于蓝，而青于蓝；冰，水为之，而寒于水。木直
róuyǐwéilún
qíqūzhònɡɡuī
suīyòuɡǎopù
búfùtǐnɡzhě
róushǐ
qǔzhīyúlánérqīnɡyúlánbīnɡshuǐwéizhīérhányúshuǐmùzhí
zhònɡshénɡ
中绳，輮以为轮，其曲中规。虽有槁暴，不复挺者，輮使
ɡùmùshòushénɡzézhí
jīnjiù
lì
zé
lì
jūnzǐbóxuéér
rìcānxǐnɡhū
之然也。故木受绳则直，金就砺则利，君子博学而日参省乎己，则知明而行无过矣。
吾尝终日而思矣，不如须臾之所学也；吾尝跂而望矣，不如登高之博见也。登高而招，臂非加长也，而见者远；
shùnfēnɡérhū
bùrúdēnɡɡāozhībójiànyě
dēnɡ
